Hellblade'e bakış — Hikâye olasılaştırmak

— Hikâye olasılaştırmak bizi nereye götürebilir?



Fragman:



Olasılaştırılmış hikâye:

Çağrılan gök, fısıltıların arasından akmaya başladığında dalgalar üzerimize vuruyordu. Yer ise çatırdayıp duruyor, zamanla çekilen bizleri, yarılıp yutmaya hazırlanıyordu. Şimdi ise yılların büyüttüğü korkuyla karşılaşmak için geçide varmıştık. Onu görmeden önce ölümle yaşamın seslerini ayırmaya çalıştık. Ve seslerin titreşimine biat eden adımlarımızla, tıpkı bizden öncekilerin hâlâ gözüken açık kalmış ağızlarıyla karşılaşmaya ötelendik. Gelen ölüm, dalgaların tükürdüğü yığıntılara yapışmıştı. Yüreğimizdeki ateş, gördüğü bu iğrençliği yok etmek adına harlanıyordu. Kızgın ellerimiz ölüme dayandı. Yaktıkça çoğalan pislik kokusu etrafımızı sarıyordu. Ruhlarımıza bu kokunun sinmemesi, aramızdan ayrılan ruhların bu kokuya karışmaması için, peşimizden akın ederken geri çekildik geçitten: Ölüm Araf'tan çıkacaktı! Ölüm, ölümlülerin dünyasında hesap verecekti! Gök göğe bakacak, ezilecekti!
 Geçitten çıkıp kara dumanların ardına yer aldık. Ölüm de kazdığımız dumanların arasından sıyrıldı ve oracıkta onunla yüzleştim. Gözlerine denk gelmiştim.. ama... Tanıyorum onu..! İlk sözlerini söyledi: An-nnee...
Yardım istiyordu!..!


Hellblade'e bakış:
(Göz kırpış: Hellblade'e bakıp da tutulmamak elden gelmez, şimdilik ışığımızı ona tutmayalım)

Eskinin her türlü inancı şimdiden iyidir! İstese de korkamayacaklara..!

Karanlık Hiçlik Korku Varlık
*

Sena, kült(ür)-dünya ile toplu(m)-insan çatışması arasında sıkışmış, nefes almak için karanlığa ölüm yoldaşlığı yapmıştır.  


Karanlık, özneyi/kahramanı çağırır ve "bunca olası"nın hiçliği bu yolda belirir. "Sözde"lerin prensese dokunmalarına imkân yoktur. İnanç hiçliğe saldırır ve doğuma baş gösterir.
 


"Mevcudiyetin hiçlik içinde gizlenmiş havfa dayanarak devamlandırılması, bütünlüğü ile var olanı aşmaktır: Bu aşkınlıktır." (Metafizik Nedir? - Heidegger)


Ufukta: Ölüm ve Arzu peşinde — Dillion!


Havf tireşimleri, derinleri derinleştirirken yoldaşlık yanına Druth'un hikâyelerini ekler.
"Eğer bir düşünme, metafiziğin temelinin tecrübesini edinmek üzere yola koyulursa; bu düşünme Varolanı Varolan olarak tasarımlamak yerine Varlığın hakikatinin kendisini düşünmeyi denerse, metafiziği bir anlamda terketmiş demektir."


"Bununla beraber metafizik, Varolan olarak Varolana ilişkin sorulara verdiği yanıtlarda Varlığın o fark edilmeyen açığa çıkması hakkında konuşur."


"üç an lazımdır: Evvela, bütünlüğü ile var olana yer vermek;
sonra bizzat hiçliğin içine kendini bırakmak, yani herkesin malik olduğu ve kendisini sıyırmaya çalıştığı putlardan kurtulmak
ve nihayet, bu boşlukta yüzüşün sallantısına şiddet vermek"


Bakışlarıyla kapıları açarak 
eskilerin inancının yarattığı korku ve devinim ile 
yüz-leş(mek) zamanı!

*

havf: "metafizik ve ontolojik Korku (angst)"

Yorumlar

Yorum Gönder

Popüler

İnsan Yalnızca Sanalda Yaşayabilir

Resim
Notlar 1 — İnsan yalnızca sanalın içinde yaşayabilir. Ad verilendir insan ( "Ve Âdem'e bütün isimleri öğretti — insana bilmediğini bildiren" ). Anlam arayışı biraz da bundandır. İnsanın bakışı, gözüne geleni ters düz edişi gibi dünyasını başına geçirir; aslında insan anlamı aramakta değil anlam arayışının içerisindedir. Ve bu anlam arayışı da bakışa değgin ulaşılmış dünyada sanalın insana "yer" açmasıdır. Heidegger'in yeryüzü ve dünyası, sanat ya da eser kavramından önce insan ve sanal içindir ki yaşam kendini göstersin. Kendini gösterim yaşamda bulunması açısından düşünüldüğünde bizim bir yarığa ve bir yuvaya ihtiyacımız var. Yaratılmışlık fenomeni zamanla karşılaşınca sıkışmışlığı hissedilir. Oysa hareket gereklidir. Bu sebeple insana hareket alanı sunacak dünya, sanal olmasıyla sınırları bertaraf eder. Sanala yerleşen kültür-yaşam sembolüdür. İmlenen ad böylelikle insanın iniltisini -Anlam nerede!? Anlam nerede?!- dindirir. 
Read more »

Faber Fabrikası

Resim
  <Kurgu>   Bu sefer meydan sizin sanatı taklit görenler ve başta Tanrı taklidi   Ve ilk faber kendini zincire bağladı, o artık bir besin değil akıp duran paletteki kurbandı. Ancak hizmeti ona zevk verebilirdi. Aşkı, kutsalı, ufku.. ve hatta sayılacak diğer şeyleri de düşündüğümüzde niyahetinde kendisi araçtı + şimdinin gözünü süjelik bürümüşü.   Faber, hâlâ kas gücü elindeyken indirdi onu; vurdu vurdu - yazdı çizdi şekil verdi. Tekniğini andı, saydıkça güzel oldu sandı. Elinde belki şansı da vardı sadece sanmaya. Ancak öyle bir gerçek ki Medusasına tutulmuş kalmıştı. Ve sonsuza dek -değil, hâlâ yapabiliyorken- vurdukça vurdu, yazdıkça çizdi, aradıkça buldu, bildikçe sildi. Nesli faber karşısında yığınlar yığındı çünkü herkes ona sığındı. Babasının teri oldu anasının sütünden önce oğulun yaşını dindiren. Ağzına aldığı iki yüce dünyayı da dolduran koca koca babalar oldu. Sevgili annenin nizami sevgisiyle ağzından döküldü ninniler masallar; dola ki ya...
Read more »

Günlerden Bir Gün – Saçma

 Yine nesne yine sanat yine sanal   Saçma bir şey geldi aklıma. Normalde de saçma olmaktır içimdeki olası talep. Yine de bugün biçimden uzaklaşan bir saçmalık elimdeki. Kendimi değil, aklıma gelenlerin karşılaştığı kendimi anlatacağım. Ama baştan söyleyeyim anlaşmak yok; ola ki anladınız bir şeyler, buyurun; sizindir!   Dünyanın sıradanlığına rağmen sıradarsızlık vazife mi olmuş üstümüze? Madem dünya sıradan öyleyse biz sıradarsızlar ne güne mi ya da günlerden bir güne mi duruyoruz? Biz derken bunu kendi üzerime alsam da, olur ya, kendi üzerine almak isteyen olursa diye de pay bırakmış oluyorum. Paylaşabiliriz yani. Nesneler. Onlara hükmettiğiniz nesnelerin boyunduruğu altında olduğunuzu kıs kıs gülerken gizleyen nesneler. Bir açıklık buldum ama! Şimdi hıncımı alma zamanı. Öncelikle biraz daha bahsedeyim şu durumdan: Şimdi bu elinizin altında ortak kimliğinizin izlerini taşıyan arkadaşlar, tam da sizden beklendiği gibiler ve sizi bekliyorlar. Öyle bekliyorlar ...
Read more »