Faber Fabrikası
<Kurgu> Bu sefer meydan sizin sanatı taklit görenler ve başta Tanrı taklidi Ve ilk faber kendini zincire bağladı, o artık bir besin değil akıp duran paletteki kurbandı. Ancak hizmeti ona zevk verebilirdi. Aşkı, kutsalı, ufku.. ve hatta sayılacak diğer şeyleri de düşündüğümüzde niyahetinde kendisi araçtı + şimdinin gözünü süjelik bürümüşü. Faber, hâlâ kas gücü elindeyken indirdi onu; vurdu vurdu - yazdı çizdi şekil verdi. Tekniğini andı, saydıkça güzel oldu sandı. Elinde belki şansı da vardı sadece sanmaya. Ancak öyle bir gerçek ki Medusasına tutulmuş kalmıştı. Ve sonsuza dek -değil, hâlâ yapabiliyorken- vurdukça vurdu, yazdıkça çizdi, aradıkça buldu, bildikçe sildi. Nesli faber karşısında yığınlar yığındı çünkü herkes ona sığındı. Babasının teri oldu anasının sütünden önce oğulun yaşını dindiren. Ağzına aldığı iki yüce dünyayı da dolduran koca koca babalar oldu. Sevgili annenin nizami sevgisiyle ağzından döküldü ninniler masallar; dola ki ya...